Ás veces, quen andamos no mundo do asociacionismo, implicados en causas ¿perdidas? matinando en como incentivar, suscitar, estimular, apoiar, redescubrir, alentar… en favor dun mundo máis xusto, acorde, solidario, empático… atopamos que ese mundo anda do revés ¿Como lle dar auga a quen non ten sede?
Despois da Xornada que celebramos en Lugo “Verdades e mentiras da inclusión”, xerouse un montón de materias e ideas na cabeza coa Cea Coloquio Preténdese coa temática Verdades e mentiras da Inclusión un debate sen asperezas pero tamén sen rodeos sobre a inclusión e, por extensión, a inclusión dixital. Pretendemos ademais non quedarnos só nos lamentos, senón chegar a conclusións prácticas de cara ao futuro; sendo este acto o noso broche de fin de curso da asociación, pero agardamos dar un pasiño mais entre todas e todos con istas preguntas, ainda por respostar Verdades e mentiras da inclusion from tadega “Xornada 6 de Xuño Lugo” From Verdades e Mentiras da Inclusion. Posted by Tadega Net on 6/09/2014 (Showing 17 of 52 items) Generated by Facebook Photo Fetcher 2
Atención, novas de última hora: Ante as reiteradas peticións para asistir á xornada pero sen participar na cea coloquio, ábrese esta posibilidade para quen o desexe (non o aconsellamos) e para a que o prezo de inscrición será de 10 euros. Axúdanos a difundir Descarga o cartaz e programa, imprime e compárteo no teu centro. Graciñas. Cando? Venres 6 de xuño. Onde IES Lucus Augusti, Lugo Ligazón a Google Maps. Inscricións Ligazón ao enlace de inscrición: tadega.net/arquivos/3792 Programa 17.30 h. Presentación. 17.45 h. Mesa I. Procurando respostas. Inspeción educativa Equipo directivo Titoría 18:40 h. Mesa II. Procurando respostas. Na mirada dos irmáns. Na mirada do alumnado de Maxisterio. 19:10 h. Descanso. 19:30 h. Mesa III. Procurando respostas. Javier Martín Betanzos. Profesor. Ángeles Fernández Núñez. Presidenta de Capaces Lugo. Feliciano J. Couto Escanciano. Maestro especialista en educación especial. Iago Santalla. Educador social, posgrao en Servizos Sociais, doutor en Humanidades. Branca Nazaret Guerreiro. Orientadora. Cuca da Silva Rubio. Presidenta de Por Dereito. 21:30 h. Cea coloquio. Restaurante O Xugo. Presentación: Manuel Ángel Romero. Cea. Debate de sobremesa. Información adicional Os 22 euros do prezo de inscrición inclúen a cea no restaurante e os diversos gastos (non todos) da organización das xornadas tanto para persoas socias como non socias, polo que ambas partes (xornadas no instituto e cea coloquio posterior no restaurante) son indivisibles. Quen desexe abonar anticipadamente o prezo de inscrición pode facelo na conta bancaria da asociación c/c Nº 2080-5162-22-3040010397. Indicando claramente o Nome, apelidos e DNI da persoa que se inscribe así como o concepto Xornadas TADEGa de xuño en Lugo 2014.. Os espazos de debate, exposición e reflexión están milimetricamente deseñados polo que a puntualidade en todos eles será unha característica imprescindible. A hora de remate da cea non está fixada xa que depende en todo caso do que se alongue o debate da sobremesa. Dúbidas? contactar@tadega.net
Compartimos o artigo do Blog da nosa compañeira Cuca da Silva, Pensando en Imaxes, sobre Que está a suceder na educación? “Non é que as cousas estiveran ben antes, pero agora van mais que mal…” “Dende que comezou este curso recibín decenas de chamadas e correos electrónicos de nais desesperadas para todos os que están a pasar os seus fillos con autismo nos principais institucións de ensino. Que nos queda dos tres pilares da inclusión: CONCIENCIACIÓN, RECURSOS y FORMACIÓN? A resposta é clara, NADAAAAAAAAAAAA” Algúns detalles destas conversas cos pais son aberrantes: “- Mi niño no tiene más que dos horas de apoyo a la semana. – Mi hijo no tiene ningún apoyo, ni PT, ni AL. – Mi hijo no puede ir de excursión porque no controla esfínteres. ¿Pero no tiene cuidadora? No no tiene. Y cuando se hace pis en el cole ¿quién lo cambia? Vamos nosotros a cambiarlo. OLEEEEEEEEE por la inclusión, oleeeeeeeee por la conciliación con la vida laboral!! – Mi hijo sufre acoso por parte de sus compañeros de clase y su tutor. Pero su profesorado ¿no tiene constancia de su diagnóstico?,¿ hay plan de intervención dadas sus necesidades educativas? Nooo, ellos me dicen que es solo un niño mal educado, que lo que necesita es mano dura. BIENNNNNNNN POR LA FORMACIÓN, BIENNNNNNN por la aplicación de la ley de atención a la diversidad. – El orientador y el INSPECTOR me dicen que como en este cole no le pueden dar apoyos a mi hijo que me lo lleve a otro centro. ¿LA INSPECCIÓN TAMBIÉN JUEGA AL JUEGO DE ELIMINAR A NUESTROS HIJOS DE LOS ORDINARIOS? – Me dicen que deje al niño un año más en la guardería pues en el colegio no lo pueden atender.” Podedes ver o artigo completo en : http://www.pensandoenimaxes.blogspot.com.es/2013/01/fracaso-de-la-atencion-la-diversidad-no.html
Unha investigación da USC advirte da falla de preparación do profesorado universitario fronte a alumnado con discapacidade A integración real e efectiva de estudantes con discapacidade nas universidades é unha realidade, tamén constatable na USC, que obriga a continuar incrementando os esforzos para mellorar a atención educativa que reciben así como fomentar actitudes favorables de cara a eles. Así o constata a investigación ‘Integración educativa e social dos estudantes con discapacidade na Universidade de Santiago de Compostela’ que realizou o pasado curso a doutora pola USC e compañeira de TADEGA Emma Mayo Pais e que foi presentado no I Congreso Internacional Universidade e Discapacidade. Dende este espazo non podemos mais que felicitar a Emma pola súa laboura investigadora e, entre todos, reclámar maiores recursos para poder ofrecer una formación de calidade Para saber mais Enlace 1: Recorte de Prensa no xornal da propia USC. Enlace 2: Recorte de Prensa no xornal o Progreso. Enlace 3: Recorte de Prensa no xornal La Voz de Galicia.
María y yo estos días estamos por Breixo, jugamos con Omar, comemos, reímos… Lo mismo que María y yo, pero con May y Miguel que nos muestran como son sus vidas y retos de unos padres de una persona con Autismo. Tuvimos la gran suerte de ser invitados por la Fundacion Orange, en el marco del ISAAC 2010, a una sesión de la película en Cine Accesible, adaptada a personas con discapacidad visual o auditiva. No sólo os recomiendo que vayais a verla ya que se trata de una historia real que nos enseña que una persona con autismo es única, como cualquier otra persona y aún queda bastante por difundir y hacer llegar el conocimiento del autismo a la sociedad; sino que subrayo dos ideas de la película (para mi fundamentales): May y Miguel, no quieren la igualdad, sino que la traten como a una Reina; no quieren la normalidad (que sea como los demás en todos los aspectos, que vaya al mismo colegio…), sino que le ofrezcan los apoyos necesarios para comunicarse, para tener más autonomía… en definitiva mejorar su calidad de vida. Enlaces Congreso ISAAC 2010 www.isaac2010.org Fundacion Orange www.fundacionorange.es/index.html
Pé de media (e descrición alternativa): O actual Ministro de Educación falando do famoso Pacto Educativo obxecto de debate, novamente, neste artigo. Non hai dereito Hoxe o noso amigo Domingo Méndez publica un artigo na súa bitácora que di así: No puedo por mas compartir mi decepción con muchos docentes por el no consenso sobre el pacto educativo, se me hace cuesta arriba entender las razones que nos dan para no llegar a ese gran pacto, creo que estamos jugando con el tiempo y, lo que es peor, con uno de los activos más importante de cualquier sociedad , la educación de sus jóvenes. No podemos ir dejando pasar el tiempo sin atajar el tema educativo de manera seria y rigurosa, deberíamos todos los docentes exigir ese gran pacto educativo, es necesario, es urgente y es inevitable llegar a él. Todos los docentes tenemos que aunar nuestras voces y exigirles a nuestros representantes que esto de la educación no es un juego de niños, ni de políticos mediocres e incapaces que no están a la altura de lo que su país les pide. Hoy es un mal día para la educación de este país, luego que vengan exigiendo a los docentes, que se les llene la boca de educación y escuela, cuando muchos de ellos no saben ni de lo que hablan. Pois iso, que Domingo ten máis razón ca un santo. Suscribo as súas palabras ao 100%. Aos que puxeron paos nas rodas para que este carro non andivese non se lles pode chamar outra cousa máis que marulos, incompetentes e arrogantes. Estabamos a piques de chegar a un punto no que cada quen deixaba atrás modelos propios para chegar a un común. Estabamos nun punto en que, ao fin, se recollía con respeito a atención á diversidade na súa integridade e coa inclusión como eixo central. Estabamos achegadiños a un punto no que berrar ¡Ao fin chegamos! Pero catro marulos que xogan con arrogancia dixeron (como algún neno e nena con cueiro dos nos nosos patios): Como digo eu ou nada. E alá foi todo pola cisterna abaixo. Panda de marulos. Juan José Fernández García. Mestre con 28 anos de servizo. Titor de primaria.
Pé de media (e descrición alternativa): O actual Ministro de Educación falando do famoso Pacto Educativo obxecto de debate neste artigo. Pacto anunciado O ministro de Educación, presentou onte ás asociacións, comunidades autónomas e partidos políticos a proposta final sobre o Pacto Social e Político pola Educación, xunto co compromiso do Goberno de investir 1.570 millóns de euros no próximo trienio para conseguir os 12 obxectivos que conforman a proposta. Parece ser que hai un partido que pon unha pega referida á falta de liberdade na elección dos centros. Con todo hai outras propostas que reforzan o ensino privado, centros sostidos con fondos públicos (privado concertado), pero non se aposta por reforzar o ensino público de calidade e o garantir a igualdade de oportunidades a todos os cidadáns. Non se recollen no texto a redución de rateos, os centros públicos saben moi ben a súa necesidade, porque son os que atenden a maior parte da diversidade e os casos que requiren máis recursos de todo tipo. O obxectivo Número 12 O obxectivo 12, aquel do que, incomprensiblemente se esqueceron, terá moitas dificultades para conseguirse, se non se garanten medidas para incrementar a calidade da atención aos alumnos con grandes necesidades educativas e séguense sen escolarizar na súa contorna inmediata, como correspondería a unha verdadeira educación inclusiva. Na introdución do obxectivo 12 dise: Asegurar a educación inclusiva, o recoñecemento da diversidade e a interculturalidade e procurar os medios e recursos adecuados para que (todos) os centros educativos poidan garantir a plena incorporación, en condicións de igualdade de oportunidades, dos estudantes con necesidades específicas de apoio educativo (na súa contorna inmediata e onde unicamente se contemplen criterios pedagóxicos para decidir a modalidade, centro ou lugar de escolarización). (O que vai entre paréntese permitinme engadilo.) Dada a estrutura e a organización do Estado Español as medidas concretaranse nas diferentes Comunidades Autónomas e será, entón, cando saberemos se o pacto servirá para algo. Por exemplo, a pesar de que hai convenios asinados entre as Comunidades e o Estado para garantir a accesibilidade das instalacións das aulas e dos equipos, creo, que non se están dando os pasos adecuados para facer realidade unha Escola 2.0 accesible e adaptada ás necesidades dos alumnos. Enlaces de interese Enlace ao objetivo 12 do documento.
Presentación Neste período vacacional no que agora andamos inmersos, celébrase un día especial, moi especial. O día mundial de concienciación sobre o autismo. Non se trata tanto de celebrar, canto de lembrarnos, unha vez máis, que o autismo é unha materia pendente, que hai miles de persoas ciscadas polo mundo que son invisibles aos nosos ollos, e que polo tanto non lles corresponde desfacerse en mil bailes para ser visibles, tócanos a nós ollar para elas e eles, que os fagamos nosos no día a día, que os incluamos nas nosas vidas, nas nosas aulas. TADEGa síntese orgullosa de traervos aquí este día e a reflexión que unha mai blogueira dun neno con autismo (Cuca) nos trae a esta bitácora. Ao final deste artigo, tedes un magnífico vídeo. Dende TADEGa vos pedimos encarecidamente que o vexades en todas as vosas aulas, ou como mais e pais de familia, na casa coa vosa familia ao completo. O que alí se amosa e para todos e cada un de nós. Graciñas Cuca por este agasallo. A reflexión de Cuca e a nosa Por 3º ano consecutivo celébrase o Día da Concienciación do Autismo. Pero ¿Por que existe esta data conmemorativa? Pois pola importancia de concienciar. O autismo ten cada vez unha incidencia mais alta, o ano pasado falábase de que 1 de cada 150 nacidos eran diagnosticados como TEA, neste intre xa se comeza a falar de 1 de cada 91 nacidos. As causas aínda son descoñecidas, fálase dunha combinación de factores xenéticos e ambientais (fundamentalmente da contaminación). ¿Que se está facendo dende a Administración e dende a sociedade para afrontar este importante problema? Pois moi pouco: a diagnose segue sendo en moitos casos tardía; a atención temperá é insuficiente (e en moitas zonas inexistente) e con carencias na formación específica dos profesionais; a escola segue sen estar preparada (nin estamos concienciados, nin formados, nin contamos con recursos suficientes). A realidade é que se queremos que estes nenos e nenas cheguen a ser cidadáns de pleno dereito precisamos que se comece a facer fincapé nestes ámbitos xa que unha detección e unha intervención temperá axeitada fai que cheguen a desenvolver as súas capacidades ao máximo. Fai un par de anos que España ratificou a Convención das persoas con discapacidade pero de momento todo quedou nunha simple firma. O dereito á inclusión e á comunicación das persoas con autismo segue sendo un soño; é necesario unha ardua labor de concienciación e inversión en tódolos ámbitos (social, sanitaria, educativa e laboral) para que sexa unha realidade. Recentemente falouse no Congreso dos Deputados dun Plan Nacional de
Presentación Ola, son Juan e teño o pracer de presentarvos o primeiro artigo que Iago Pérez Santalla nos remite a esta bitácora. Pensei nun principio non facer presentación previa ningunha e que este artigo fose seu de principio a fin. Pero dado o seu especial relevo (é unha parte da súa tese doutoral na que agora traballa sobre o movemento estudantil) e de que non todos e todas ao mellor o recoñecedes na primeira de cambio, penseino mellor e preséntovolo novamente. Iago presentándose a si mesmo na galega Pé de media (e descrición alternativa): Vídeo no que a canle de televisión galega entrevista a Iago Santalla sobre o seu libro O ilímite de pensarte libre así como explicando polo aire algúns dos seus proxectos e ideas vitais. Máis datos Por medio de Luluxa coñecémolo neste caderno dixital ou bitácora en setembro de 2009 ao presentar o seu libro O ilímite de pensarte libre Tedes o artigo no seguinte enlace: tadega.net/Bitacora/?p=1151 e penso que, xa de aquela, descolocounos a moitos e admirámolo. Dende aqueles días pedímoslle máis letras súas, e como home de compromiso, aquí nos chega cunha nova entrega. Graciñas Iago. E agora aquí vos deixo con Iago O ensino en Galego, por Iago Santalla Deixaron ó neno deprender a andare, deixaron que o peixe puidera nadare, e legalizaron que o trono tronare, ¡e os nenos galegos, galego falare! (Saraibas) No ano 1980 o grupo coruñés Saraibas, cantaba a xeito de pandeirada o que semellaba ser unha lexislación favorable ao ensino en galego. Non era unha concesión xenerosa do estado, que nunca tivo ningunha con Galicia. Era froito dunha loita que viña de atravesar unha longa noite de pedra. Hoxe dise que dende Madrid se cedeu moito. Non é certo, como tampouco o é que todo o que se recolleu no marco xurídico a prol da nosa cultura fose froito dunha idea plural de España. Esta idea xa viña da tradición republicana que o franquismo tratou de esmagar en todos os sentidos (especialmente no cultural). Se reparamos en ler as crónicas da transición, sobre todo do movemento estudantil e da canción protesta, caeremos na conta de que naquela época había un interese por coñecerse e recoñecerse que hoxe desgraciadamente non existe. Cantar en galego, catalán ou euskera, non supuña unha barreira, senón todo o contrario. Están ben documentados os concertos de Voces Ceibes en Madrid, Barcelona, Asturias e outras cidades; pero tamén por países como Portugal ou Francia, onde enchían locais sociais, campus, e nalgún caso, teatros. Cantaban sempre en galego! E daquela eran recoñecidos pola súa calidade. Isto non lles impedía