1312, 2009

Diversidade funcional

Ao fin consta na Wikipedia O termo diversidade funcional (que xa fora ratificado pola ONU en xuño de 2008) xa está na wikipedia. Apetecíame compartilo. Quen o queira ver o ten no seguinte enlace: es.wikipedia.org/wiki/Diversidad_funcional O nome máis axeitado? Penso que as formas moitas veces son importantes. Diversidade Funcional erradica para sempre calquera connotación pexorativa e iguálanos a todas e todos, xa que minusvalía falaba da menor valía dun individuo con algunha limitación funcional (sen considerar a posible responsabilidade do entorno) e discapacidade di que lle falta capacidade, así pois: diversidade funcional, aínda que a algúns lles soe a cousa rara. E aquí vai unha idea de regalo, un vídeo que, seguro, xa coñecedes: Por catro esquiniñas de nada Pé de media (e descrición alternativa): Un vídeo coa montaxe audiovisual do libro Por cuatro esquinitas de nada de Jerome Ruillierno no que se amosan uns debuxos de circuliños e un cadrado que deliberan sobre como facer para que cadradiño poida entrar na casa grande por mor da súa forma acompañados do texto explicativo: – Cuadradito juega con sus amigos. – ¡Ring! Es hora de entrar en la casa grande. – ¡Pero Cuadradito no puede entrar! No es redondo como la puerta. – Cuadradito esta triste. Le gustaría mucho entrar en la casa grande. Entonces se alarga, se pone cabeza abajo, se tuerce, se dobla. Pero sigue sin entrar. – ¡Sé redondo!- le dicen los Redonditos. – Cuadradito lo intenta con todas sus fuerzas. – ¡Te lo tienes que creer!- dicen los Redonditos. – Soy redondo, soy redondo, soy redondo….- repite Cuadradito. – ¡Pero no hay nada que hacer! – ¡Pues te tendremos que cortar las esquinas!- dicen los Redonditos. – ¡Oh, no!- dice Cuadradito-. ¡Me dolería mucho! – ¿Qué podemos hacer? Cuadradito es diferente. Nunca será redondo. – Los Redonditos se reúnen en la sala grande. – Hablan durante mucho, mucho tiempo,… – Hasta que comprenden que no es Cuadradito el que tiene que cambiar. – ¡Es la puerta! Entonces, recortan cuatro esquinitas, cuatro esquinitas de nada… Que permitan a Cuadradito entrar en la casa grande… junto a todos los Redonditos..

2910, 2009

Un bo recordatorio

Hai xente que precisa ter unha foto a pé de cama que lle lembre as cousas importantes do día que non debe esquecer. Fágovos unha proposta: se por calquera circunstancia nalgún momento depende de vós o ter que pensar, deseñar, redactar, ou editar calquera cousa (un artigo, un moble, un esquema, unha actuación, un proxecto…) pois daquela, durante ese tempo, tede esta foto a pé de cama para que non se vos esqueza o que realmente é importante. Tan importante como o mellor dos vosos soños. Imaxe que tomamos e que agradecemos a María Dolores García Fernández ( www.desarrollosdg.com.ar )

1809, 2009

O móbil, agora mais.

O teléfono móbil, cada vez máis, parece que vai perdendo o substantivo de teléfono e gañando o adxectivo móbil. Vai pasando de ser un aparato para poder comunicarnos a distancia con quen nos queiramos a un trebello que nos pode axudar a facer máis cousas das que previamente foi deseñado. Co móbil poderemos acceder ao noso correo electrónico, as nosas redes sociais, consultar un mapa e buscar o que queiramos nel, acceder a servizos de noticias, xogos, control remoto da computadora da casa, entrenadores físicos persoais… Un pouco o que queiramos. Os móbiles van mudando de tecnoloxías tamén e vanse cargando de máis e máis dispositivos internos que facilitan o seu uso e acceso. Acelerómetros para poder rexistrar o movemento, pantallas táctiles ou servizos de xeo-localización. Poderíamos usar estas cousas todas para facer máis accesible o noso entorno? Penso, e non son o único, que si. A tecnoloxía está, agora falta adaptala as nosas necesidades. Dependendo dos modelos de teléfono que posuamos accederemos a un grupo de programas ou outro. Actualmente temos varios sistemas como o Windows Mobile -en breves sairá a súa versión 6.5-, Symbian OS -moi usada por dispositivos Nokia-, Android -desenvolvida por un consorcio de empresas amalgamadas por Google-, iPhone Os -do famoso iPhone-… Os máis coñecidos. Un exemplo, moi gráfico e xenial, é o programa Blind para Android. A páxina -en castelán- da aplicación a poderedes atopar no enlace: www.blindapp.com Blind pode mandar correos electrónicos coa nosa voz, ler a nosa axenda de contactos, ler os mensaxes do móbil… bastantes cousas para o manexo das comunicacións. Pero ten un punto máis ao seu favor, as utilidades para o cotío. Coa cámara pódenos dicir a cor da roupa -por agora seis cores primarios-, utilizar o GPS para dicirche onde te encontras… Moi interesante. Dicir tamén que está en fase beta, isto quere dicir que aínda non está rematado, que aínda pode ser mellor. E non me lembraba, é gratis. Penso que isto é unha mostra do que nos pode deparar o futuro en materia de trebellos de levar encima. Un paso máis, para todos e todas.

2505, 2009

Para cando o AP (Asistente Persoal) en Galicia?

O comezo Dentro da nosa asociación temos, entre outros luxos asiáticos, tres guerreiras incombustibles que algún día deberían ter monumento: coñecidas entre nós como Cuca, Luluxa e Mamiago; tres mamás galegas cos arcos dos violíns das súas vidas tensos ata dar música exquisita por mor da fusión cos seus fillos con diversidade funcional. Traída da súa man achégannos a historia de Daniel, un neno malagueño con diversidade funcional menor de 16 anos ao que o seu goberno autonómico concedeu ao fin un Asistente Persoal unha figura longamente agardada no estado español e pola que moitísima xente con diversidade funcional e os seus achegados andan agardando fai anos. Pero deixemos que elas nos conten a historia, as súas voltas e implicacións. Mamiago Mamiago (1) foi a que nos trouxo a noticia inicial, unha noticia fantástica. Daniel, de oito anos, é o primeiro dependente de España ao que lle conceden un asistente persoal. A axuda espertou o interese de colectivos europeos. Recoméndovos que leades o artigo completo (2). Ademais Daniel é un menor de 16 anos, para o que a figura de asistente persoal non se contempla, así que a súa consecución foi toda unha loita da súa familia. A súa nai Mariola conta no seu blog (3) todo o que levan loitado para conseguilo. Para os que temos menores con diversidade funcional abre as portas a expornos outra opción, distinta ao coidador que todos barallamos. Xa pasou algo máis dun ano disto e aínda é noticia, por iso a importancia do vídeo que publicou onte a súa nai no seu blog. Toda unha experiencia. Cuca Sen embargo, Cuca (4) nos advertía que non debéramos perder o norte. En Málaga teñen arrancado ao fin pero aquí en Galicia as cousas son ben diferentes. A verdade é que isto sería fantástico pero Galicia aínda está moi lonxe disto. Por certo a intervención de Mariola nas Xornadas de Dereitos Humanos foi fantástica e ademais aínda nos fixo rir un rato a todos cando nos explicou como foi a valoración da Dependencia do seu fillo… Ela limitábase a responder a todo pregúntalle ao neno pois un neno desta idade sabe contestar a iso que me preguntas a min… Foi xenial valeu a pena escoitala. Luluxa Luluxa confírmanos que efectivamente… moitas cores de partidos políticos pasaron por aquí, pero estar estamos reiniciándonos constantemente: Ben, creo que debedes coñecer cal é situación exacta na nosa terra: FEITOS: O 09 de xaneiro de 2009, (…) é valorado como Grao III Nivel II. No seu informe solicítase Libranza de Asistencia Persoal. O 10 de Xullo de 2008 emítese proposta de PIA

Ler máis

3003, 2009

tecnoloxía, diversidade, accesibilidade

[D-716] O noso compañeiro Antonio, ven de facernos un proveitoso resumo que aparece na ultima revista Saudiña, “un reto na sociedade contemporánea”. Case todas as persoas, en maior ou menor medida, estamos presas nas redes do que se deu en chamar novas tecnoloxías. As novas tecnoloxías ou as tecnoloxías da información e da comunicación (TIC) revolucionaron a organización administrativa e social na última metade do século XX e por suposto quedarán como elementos fundamentais para entender a cultura do século XXI. Dende o mundo da arte ata o da literatura, pasando polas diferentes disciplinas e xeitos de entender a vida, definen unha sociedade cada día máis plural e cambiante na que as TIC xogan un papel determinante. A pesar de que para unha gran parte da poboación levan anos sendo instrumentos de uso cotián, para outras moitas persoas seguen sendo ferramentas descoñecidas. tecnoloxia_diversidade_accesibilidade Publish at Scribd or explore others: Enlace á Revista Saudiña

0102, 2009

Xornada Autismo Galicia II

Ademais de coñecer a ferramenta coa que Autismo Galicia e os seus socios, poden xestionar o seu traballo, e os seus recursos: A Plataforma Tecnolóxica (1) (2). E ter a honra de escoitar en directo ao creador do Zac (3) (4), a aplicación que permite a nenos con e sen NEAE pasar un intre divertido á vez que dar unha tranquilidade aos seus pais ante o uso do computador, posto que bloquea as funcións do teclado e as opcións da pantalla que non son necesarias para o xogo, música, vídeo ou conto co que o neno está interactuando. E escoitar novamente que pronto estará dispoñible a nova versión do Zac, na que se poderán incluír enláces das páxinas de Internet preferidas do propio usuario, como os que TADEGa foi recompilando con entusiasmo e que agradecemos enormemente sexan tidos en conta nesta a súa próxima versión, na que esperamos ter a ocasión de poder colaborar no que estimen oportuno. E ademais de coñecer o traballo que as Universidades da Coruña (5), con respecto á diversidade funcional, a Universidade de Valencia (6), coa súa coñecida habitación dos pictogramas e o seu tic-tac, ou a Universidade de Zaragoza (7) cos proxectos Prelingua, Vocaliza, ou Cóntame, e todo o que se me escapa, desculpádeme, pero non son unha cinta gravadora (8), tivemos a ocasión de coñecer algo realmente interesante, algo que espero transmitirvos aquí da forma que eu o sentín. Trátase da aplicación web para o método baseado na PCP, Planificación Centrada na Persoa, tamén da Universidade de Valencia. Raquel Abellán, fixo unha magnífica presentación dun traballo que pronto estará dispoñible libremente. Na actualidade pódese visionar a demo e solicitar a clave de acceso, que esperan en breve poder enviar, en canto teñan terminado o proxecto. Vou intentar facer a miña propia versión disto que se chama Planificación Centrada na Persoa, desde a miña ignorancia. Desculpádeme as posibles expresións inadecuadas que poida dar, pero é a forma en como eu o vin. Temos unha personita, sobre ela e para ela imos traballar. Necesitamos un grupo de traballo próximo a esta persoa para ir fixando os seus soños. Para conseguir os soños será necesario fixarse uns obxectivos. Pero estes soños son os soños da persoa, non os dos seus familiares nin os dos seus amigos, nin os dos profesionais que a rodean, senón os seus propios soños, e sobre isto é sobre o que imos traballar con esta planificación. Xestionaremos as reunións entre diversos membros do grupo, xestionaremos unha serie de documentación na páxina web, que estará baixo clave de acceso. Utilizaranse apoios visuais, e realizarase o

Ler máis

3001, 2009

Xornada Autismo Galicia

Universidade de Filosofía, Santiago de Compostela, 4:30 da tarde do sábado 13 de Decembro de 2008, día de Santa Lucía. No salón de actos da Facultade tres taguedian@s ante un auditorio convoGcado por Autismo alicia, apáganse as luces e xorden as palabras, seguras e claras, de Juan para cortar o aire con simplicidade poñendo sobre a mesa accesibilidade, usabilidade, colaboración, inclusión… desde a perspectiva de TADEGa como sitio para todas e para todos ónde compartir recursos e ferramentas… onde a única diferenza que nos separa é o nome de acceso e o contrasinal..[D-650-1] Logo Susana, tirando de recursos ante a lei de Murphy, deunos un paseo penso que maxistral, sobre a implicación dunha profesional do ensino , mestra de infantil, no traballo del día a día na aula onde conviven, e aprenden a aprender 11 nenos e nenas diversos/as e diferentes, onde interactúan entre eles para ser e estar compartindo saberes … onde a introdución das TIC na aula, como recurso, amósanos o profundo potencial que teñen na motivación do alumnado na tarefa … Susana deixounos na retina unha pequena mostra dun gran traballo…[D-650-2] Inés, amosounos o outro lado da comunidade de aprendizaxe, meteunos a plan na súa casa, para compartir con nós a dedicación, a implicación e a constancia dunha nai na educación dos seus fillos, cunha traxectoria de traballo por compartir e facer participe ao auditorio a realidade, a visión do mundo aos ollos de Iago, do seu blog, das posibilidades que estes ofrecen, a importancia de non quedar sos na loita, senón de abrir o seu mundo aos demais e facelos participes duna realidade, de loitar pola supresión de barreiras legais en torno ao dereito de uso dos pictogramas, da importancia de poñer a disposición dos nosos fillos e alumnado todas as ferramentas dispoñibles sen deterse polos costos ou, o que é máis triste polas barreiras da burocracia e o copyright… graciñas Inés por compartilo con nós. [D-650-3] Ao final, un amigo, un vello amigo, preguntoume… e ti, que fas aquí? Eu simplemente contestei con orgullo… Eu tamén son de TADEGa. Graciñas aos tres, por ser e estar. Manuel Ligazóns Páxina de Autismo Galicia Páxina de Documentación das Xornadas Autismo Galicia

2601, 2009

BETT 2009 Special Needs

A verdade é que o que alí hai, da para moito moito paseo… nos vindeiros días darémosvos conta de cousiñas interesantes que por alí vimos, todo moi moi interesante e a compañía… o mellor. Ahí o vai so unha pequena mostra que precisa que prendades os altavoces: London, London… [D-681] Ligazóns Páxina de BETT 2009 Páxina de Inclusive Technology

1201, 2009

Estimulación Basal

[D-631] Precisaría de moito máis tempo para facervos un bo resumo do que foi iste curso intensivo na ultima semana de Nadal, pero podo comentar un par de apuntes e tedes todo o necesario na rede. Trátase dun concepto para o tratamento de persoas gravemente discapacitadas creado por A Fröhlich nos anos 70 na Alemania. Defínese “como un xeito de potenciación da comunicación, a iteración e o desenvolvemento orientada en todas as áreas ás necesidades básicas do ser humano”. As súas orixes, atópanse no proceso de escolarización de nenas e nenos plurideficientes na escola e coas necesidade de novos procedementos e novas ideas. A Estimulación Basal, parte da idea de que dende o nacemento e ata a morte, e a pesares das graves limitacións que poida ter unha persoa, son posibles e teñen senso novos procesos de desenvolvemento. Pero coidado, porque non é unha terapia, nin un método de tratamento, nin sequera un método de estimulación multisensorial; senón que vai mas aló: non hai nada que curar (fanse ofertas sen pedir nada a cambio), créase un diálogo baseado na proximidade corporal, a escoita e por tanto o intercambio co outro. Un concepto 24 horas, vamos. A verdade é que a sede formativa fainos que nos cursos e congresos aos que acudimos, o aproveitamento quede nada mais que nunha pequena porcentaxe; nada mais lonxe niste caso para a miña -grata- sorpresa. Sempre se ten unha vaga idea do que é a estimulación (nivel somático, vestibular…), pero que convén actualizar, poñerlle nome e apelidos ao asunto e repararmos no que estamos a facer. Xa está pedida a segunda parte do curso 😉 Para saber mais Páxina de Estimulacion Basal. Documento pdf Estimulacion Basal en Educacion. Documento pdf Herramientas corporales para el acompañamiento e intervención con personas con discapacidad.

0801, 2009

Non é ouro todo o que brila

Aviso: artigo en galego con citas en español [D-657] Reflexión en voz alta do noso posible estrabismo co mundo da web 2.0 e outros En certa ocasión falamos do divorcio na rede de moitos educadores que, seguindo o puro artificio do espectáculo do mundo da web 2.0 esquece o mundo real xerando inconsistencias certamente perigosas. Naquelas ocasións falaba das inconsistencias de esquecernos das persoas con diversidade funcional que, por mor das nosas páxinas de internet (pirotécnicas, inaccesibles, pero 2.0 a calquera prezo) quedan fóra de xogo por exclusión das nosas creacións e contidos. Pero velaí tes que tamén podemos falar das inconsistencias perigosas ata para un mesmo. Unha reflexión en español dun dos participantes nas listas de correo de usabilidade web que paga a pena ler e reflexionar. Artigo ¿Redes sociales o redes de control social? escrito por Por David de Ugarte No escribas en la red lo que no escribirías en una postal. No sé cuantas veces habré dicho eso en los 90. Por eso, cuando ahora los medios alertan sobre privacidad y suplantación de personalidad en Facebook, no puedo dar crédito. Es obvio que si tu red de amigos publica regularmente citas y fotos, y tu haces parte de ellas, por muy privado que sea tu propio perfil, cualquiera podrá trazar tu vida social. Relata un entrevistado en El País: Reconozco que espío a mis ex, incluso a los que me tienen bloqueado como amigo. Busco y cotilleo la información que han compartido con amigos comunes. Por ahí siempre hay filtraciones. Yo he llegado a deducir si mis ex tienen nuevo novio, si se han cambiado de piso e incluso su dirección exacta. También me es muy útil para conocer sus planes, y saber si coincidir con él o dónde debo evitar hacer acto de presencia ¿Pérdida de la privacidad? Pérdida voluntaria e inevitable en todo caso. Si juegas al panóptico, a relatar tu vida en un espacio público y compartido con otros que también lo hacen, de poco servirán los biombos. Pretender lo contrario es inconsciencia o hipocresía. A fin de cuentas el único servicio diferenciado que ofrecen las mal llamadas redes sociales es el cotilleo sobre el propio entorno. Quejarse de ello sólo servirá para atraer a los eternos postulantes a crear nueva y más restrictiva legislación. La privacidad no es un problema entre usuarios. El mundo del análisis de redes sociales es un mundo de grandes escalas. A mayores y más centralizadas nubes de información, mejores resultados. Ni siquiera hace falta acceder a los contenidos, basta con los remites, con saber quién conecta con quién cuándo. Algo

Ler máis