2812, 2007

Recursos en la red sobre juguetes

(Aviso: artículo en castellano, artigo en castelán)-[es] [D-271] Desde el colectivo Adiante Xa con el que se puede contactar por correo electrónico en la dirección adiantexa@yahoo.es intentamos hacer al menos una campaña anual que procuramos coincida en el tiempo con el espíritu comercial de la Navidad en la que asesoramos a personal de guarderías y escuelas infantiles sobre las distintas posibilidades que nos ofrece el mercado español. Les hacemos llegar la Guía del Juguete Accesible, que está muy bien hecha y es gratuita, del Instituto Tecnológico del Juguete. Previamente, hemos colaborado en su elaboración asesorando, evaluando y validando los juguetes que se venden en cualquier área comercial y viendo los diferentes usos que se pueden hacer por un niño con diversidad funcional sensorial (visual, auditiva, motórica,…) Lo hacemos así por varias razones: Por supuesto, pensamos que los niños con diversidad funcional son, antes que diversos, niños: por tanto no hay que buscar juguetes especializados que se encarecen extraordinariamente y además segregan. Una vez más, lo que debemos hacer es crear juguetes universales. Esos juguetes existen: una muñeca de trapo con tactos diferentes o un kit magnético para un niño no vidente, el Mr. Potato o Mi perrito guay o el Come Games o… para una niña con parálisis cerebral, los monos saltarines o Pintacamisetas para un chaval no oyente… El problema es que aún nos falta mucho trecho para esa cultura universal que no nos rasa como individuos. Si logramos que una guardería reflexione sobre aquellos juguetes que incluyen a todos sus pequeñajos, que un aula de educación infantil sienta la necesidad, al hacer su pedido de material, de garantizar que las necesidades de todos sus educandos se vean reflejadas, si unos padres ven que pueden optar por unos Reyes Magos accesibles para su sobrinita, estaremos en el buen camino. Si logramos incrementar la demanda de determinados juguetes que cumplen nuestros criterios, se abrirá una brecha de mercado potencial (¿qué está ocurriendo empresarialmente con el mundo de la tercera edad?), se abaratarán precios y por tanto dejaremos de penalizar económicamente a los niños distintamente capacitados. Hagamos que aquello de ningún niño sin juguete sea cierto también para ellos. Y ¿por qué no? Si tenemos, por ejemplo, un parchís electrónico en nuestra aula, no tenemos que comprar otro especial para nuestro niño con problemas de movilidad ni tampoco un pulsador ultrasofisticado y megacaro: nos fabricamos uno con una esponja de baño o la cajita de nuestro reloj, le colocamos un jack al parchís para conectarlo, y ya está. Algunas referencias de interés www.center4creativeplay.org Información sobre juegos adaptados. Este sitio contiene abundante información para

Ler máis

2012, 2007

Second Life… virtualiza a esquizofrenia!

[D-273] Cada día sorpréndeme máis esta ferramenta; a cotío intento adicarlle un tempo para deixar que me deixe pampo. Pois esta vez quixen alucinar no sentido máis estricto e dirixinme á web da UC Davis Virtual Hallucinations facility en Second Life (SLurl). O mencionado sitio esta deseñado para darlle aos vistantes unha mellor comprensión sobre a esquizofrenia grazas a unha simulación das súas alucinacións auditivas e visuais. Despois dun periodo onde vives estas doenzas, e en base a túa experiencia esquizoide, ofrécenche a posibilidade de practicar entrevistas a pacientes virtuais e facer diagnósticos. Incrible as posibilidades didácticas que ten todo isto, o poñerse na pel de está máis que ofrecida, así como anticiparse e planificar respostas educativas axeitadas en base a esta experimentación da doenza. Xa sabes se queres alucinar! 🙂 Nota: En breve máis apuntamentos sobre Second Life e necesidades educativas especiais.

1312, 2007

‘Global Picture Dictionary’

[D-258-1] Reciclando, reciclando… podemos darlle outro bo uso a este libriño [1] inicialmente pensado para usar en lonxanas e exóticas viaxes, afastadas do English spoken. Pero como xa sabedes aquilo de que unha imaxe vale máis que mil palabras, pois aquí son 2000 imaxes e 400 fotos a cor xa que ICOON fala do mundo no idioma máis universal: as imaxes. É o exemplo perfecto de que cando algo está ben feito, accesible, e usable… é para TODOS. Así reza a propaganda (traducida) do editor: A comunicación é posible en todas partes con ICOON, tanto nunha viaxe de negocios en Asia, de mochilero na América do Sul ou de excursión por Europa. Vostede simplemente apunte nunha das máis de 2000 iconas repartidas en 12 categorías, como o vestido, a hixiene, as autoridades ou aloxamentos para facerse entender. Mais de 400 fotos a cor dos alimentos de todo o mundo garante que a comunicación vólvese moi apetecible. Tamén, detallados mapas do continente, botarán luz sobre o seu paradoiro actual. Como mostra do valioso que nos pode resultar para o traballo no reforzo e complemento visual da linguaxe dos nosos alumnos, vaia unha paxina do libro: [D-258-2] Eles pensaron nun libro para que o turista puidera facerse entender sen esforzos con calquera idioma e cultura (nós quedámonos con nenos sen linguaxe oral, con SAAC, autismo…). Eles, esforzándose para que sexa accesible e usable, repensaron ben que imaxes elixir que fosen universais, como organizalas por grupos, como acceder a elas intuitivamente (e nós vaia que celebramos e aplaudimos ese esforzo). Eles chegaron ao refinamento de usar páxinas de papel aluminio revestido para que ata as máis duras inclemencias meteorolóxicas non interrompisen a comunicación (eu acordeime dunha nai compatibilizándoo co almorzo, a leite ao lume, as papas da irmá ciscadas pola mesa…) Por último, uns enlaces para ver o libro [1] e para poder mercalo a un prezo razoable [2]: [1]: Enlace á web do libro icoon: icoon-book.com [2]: Enlace á web para mercar o libro: icoon-book.de/shop Nota: mentres non o arranxen, a tenda non funciona moi ben xa que o idioma español do noso navegador web fai falcatruadas. Ide ás opcións do voso navegador, cambiade español ou galego polo inglés, facede a compra, e logo xa teredes tempo de volver a deixalo como estaba. Xa sabedes, cousas da informática.

0412, 2007

Biblioteca Virtual en Língua de Señas

[D-245] As tecnoloxías apórtannos novas ferramentas que, se cadra, resultan moi útiles á hora de traballar na educación de nenos con necesidades específicas de apoio educativo. Sen embargo, non sempre contamos co compromiso necesario dalgunhas institucións e/ou organismos para facilitar o achegamento da información a esta poboación grazas ao seu emprego. Este non é o caso do Instituto Cervantes que, dende o 2001, ven traballando en diversos proxectos que, por ambiciosos, medran paseniñamente, pero seguros. Nesta ocasión referirémonos unicamente a unha das obras postas en marcha pola Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes, a Biblioteca Virtual de Señas (www.cervantesvirtual.com/seccion/signos), na que actualmente traballan diferentes profesionais e expertos no ámbito da lingüística e as linguas de señas, investigadores e intérpretes, así como técnicos informáticos e persoal de talleres dixitais e de imaxe da Universidade de Alacante.

0212, 2007

Lectura crítica do Real Decreto de accesibilidade

O Real Decreto [D-247-1] Real Decreto 1494/2007. do 12 de novembro, polo que se aproba o Regulamento sobre as condicións básicas para o acceso das persoas con discapacidade ás tecnoloxías, produtos e servizos relacionados coa sociedade da información e medios de comunicación social. (BOE, 21 de novembro 2007) Introdución Dende hai xa bastante tempo, as persoas implicadas dalgún xeito en todo o relativo ao mundo das necesidades educativas específicas e de apoio educativo estabamos agardando a publicación dunha lei que dunha vez por todas cubrise ou amparase as necesidades e os dereitos de acceso pleno aos servizos cidadáns, especialmente aos da información e comunicación (TIC) de todos os colectivos implicados, especialmente os vinculados ao mundo da discapacidade. Non fai moitos días que se publicou este Real Decreto (ampliamente agardado e do que xa tiñamos noticia de borradores previos dende fai case un ano). A continuación faremos unhas breves reflexións sobre os seus contidos avaliando dende un punto de vista crítico aqueles aspectos que consideramos de especial importancia na comunidade educativa.

0112, 2007

Máis premios… Noraboa Tadeguianas!

[D-248] Crónicas duns premios anunciados… Onte estiven convidado aos Premios EDUCACOMPOSTELA 2007 da man dun exquisito grupo de formación chamado Sementeira (en breve veremos na rede todo o seu activismo). O mencionado grupo levou o primeiro premio cun interesante traballo sobre a lóxica matemática na vida cotiá en educación infantil; coordinado por Manuel Masaguer e Susana Viqueira, unha das nosas “tadeguianas”. Acto seguido, outra compañeira tadeguiana, Susana Blanco, leva o segundo premio cun laborioso traballo sobre Plans de acollida ao alumnado procedente do estranxeiro. ¿Como é posible atopar tanta calidade nun mesmo sitio? Para rematar, apertas, noraboas e parabéns dunha familia, TADEGa, que medra cada día; máis non só en cantidade, senón en calidade. “As palabras as leva o vento, os feitos cambian as cousas”. (A miña nai dixit)

2811, 2007

Crea webs accesibles

[D-238-1] Campaña Crea Webs Accesibles Esta é unha campaña creada por Eugenia na súa bitácora http://www.elrallador.info/campana/ que non ten outro obxectivo máis que difundir e concienciar a todos sobre a importancia de crear sitios accesibles. A pesar de que non teño por costume participar en campañas do tipo corre a voz neste caso paréceme unha excelente iniciativa que, de consolidarse mínimamente, podería ser un pequeno rebulsivo para moitos que seguen a ningunear a accesibilidade por tela como cousas de xente rara. Entereime dela por medio dunha bitácora de recomendable lectura: www.anieto2k.com/. Invito dende aquí a todos lectores, aos membros de TADEGa, e ás bitácoras amigas, a que se sumen participando nesta pequena ola de chamada de atención. O xeito de participar, ademais, é moi doado: Descarga o folleto Crea Webs Accesibles dende a web da autora e logo o imprimes, ou escribe nunha folla a man Crea Webs Accesibles Na súa web hai diversos tamaños e formas deste cartel en cor ou en branco e negro. Sácate unha foto moi feliz co carteliño 🙂 Agrega a túa foto ao teu espazo de Flickr co Tag webs accesibles (É importante que agregues as dúas palabras entre comiñas)! E se non tes conta nesa web, envía a túa foto a: eugenia@etnikastudio.com co teu nome e sitio web (se o tes). Envía os teus datos e o enlace da túa foto a websaccesibles@gmail.com co asunto “Crea Webs Accesibles” para que o 12 de decembro aparezas na listaxe de participantes. [D-238-2] Pois é así de doado, así que xa non tardei en facerme a foto e mandala. Así que bulide, bulide… a sacar todo o mundo fotos 🙂

2011, 2007

Podo!

[D-231] Quéredes un debate na aula? Apetécevos que o voso pálpito aletexe con máis gañas? Queredes ter unha referencia para cando as forzas menguan aínda que sexa por motivos banais? Aquí vos deixo unha semente. Velaiquí a historia: Na Australia hai unha proba atlética moi famosa que se chama Ironman (home de aceiro) que consiste en: Nadar no mar 4 quilómetros durante o frío da mañán. Continuar cunha bicicleta en ruta percorrendo nada menos que 180 quilómetros sen parar con sobidas e baixadas prolongadas. Rematar cunha maratón de 43.5 quilómetros nun derradeiro e destrozante esforzo físico e mental (os campións do mundo precisan entre 8 e 12 horas para rematar a proba). Pois é aquí que un pai con 60 anos tiña unha enorme ilusión, competir co seu fillo con parálise cerebral en brazos ao longo de toda a proba. Nunca viu coma un obstáculo o do seu fillo senón como unha aposta, un empeño. O entrenamento foi duro e longo, pero aquí tedes o resultado. O vídeo chámase can (podo). www.youtube.com, código: f4B-r8KJhlE Grazas Rosa, pola túa inestimable aportación. Fonte da información: http://aziroet.com/rosamdediego

2011, 2007

Asomarse ao autismo

[D-229] Eu non sei como pensan os demais sobre todo isto da discapacidade e sobre cada un dos seus aspectos. Supoño que cada quen faise unha idea propia sobre como viven as persoas con discapacidade ou como sinten, tanto eles como os seus familiares máis achegados, ou tamén, que podemos ou debemos facer, ou como nos debemos conducir, os que non coñecemos estas situacións de primeira man. O certo é que a miña curiosidade sempre foi enorme por todas istas situacións (se hai algo que sempre tiven grande foi a curiosidade) e, dentro de todo iste mundo, o autismo (e todas as afectacións por algún trastorno dentro do espectro autista) sempre foi para min o máis desconcertante. ¿Qué bule detrás deses ollos que rexeitan mirar aos meus? ¿Como entende un coche de xoguete un rapaz que o usa para mover as rodas durante horas sen parar pero nunca para facelo rodar polo chan? ¿Por que escapan á comunicación verbal? ¿Por que insisten tanto, e que pracer lles causan, os movementos rítmicos, ou estar ordenando milimétriamente os obxectos, ou quedar pasmados mirando á luz ou á auga? ¿Por qué fan como se non estiveses, aínda que saben de sobra que estás alí? ¿Por qué prefiren cen mil veces coller un vaso de auga escalando mil obstáculos, no canto de pedircho a ti directamente que estás a só uns centímetros? ¿Por qué nunca amosan os seus sentimentos pero si as súa ansiedade e excitación? ¿Por que lles é moito máis doado expresarse con imaxes que coas palabras? ¿Por qué…? Eu non sei se os demais se fan todas istas preguntas (e outras tantas que teño nos miolos dando voltas e reviravoltas sen parar), pero si sei que, se alguén tratase paseniñamente de dar respostas dun xeito sinxelo que todos poidamos comprender, creo que todos o agradeceriamos moito, e creo tamén que moitas condutas impropias de moita xente causadas pola iñorancia desaparecerían. Con tal motivo, velaiquí que os cadernos de bitácora amigas rexentadas por nais de nenos e nenas con autismo, fixéronse eco istes días dunha serie de 3 vídeos emitidos pola segunda cadea de televisión española a horas moi imprudentes do pasado sábado na serie “Noite temática”. Dende aquí vaia o meu agredecemento ás bitácoras de Mamiago (1) e de Mi Ángel sin voz (2) pola súa voz de aviso ante tal evento, e a posibilidade de que poidamos todos, ver e escoitar estes vídeos que xa nos teñen preparados nas súas bitácoras. Non colgo aquí os vídeos, prefiro que vaiades vós mesmo a estas bitácoras e así, lle votades unha ollada tanto aos

Ler máis

1511, 2007

Xornadas técnicas de accesibilidade e usabilidade

[D-224] EGANET (asociación sen ánimo de lucro, formada por empresas e profesionais galegos do sector de Internet e as novas tecnoloxías) ven de informarnos na súa páxina web (www.eganet.org) de 2 eventos de suma importancia no ámbito galego. 26 e 27 de novembro de 2007, curso Accesibilidade Web organizado por EGANET cunha duración de 16 horas, destinado a profesionais con coñecementos intermedios de desenvolvemento de aplicacións web, a se celebrar tanto en Santiago como en Vigo. 3 de decembro en Santiago e 5 de decembro en Vigo, curso de Introdución a Usabilidade organizado por EGANET cunha duración de 8 horas, que busca a introdución ao mundo da usabilidade e o deseño centrado no usuario, dando unha visión clara de cal é a súa importancia no desenrolo de webs e outro software. Nota: Estes cursos contan cunha axuda Dirección Xeral de Promoción Industria e da Sociedade da Información da Consellería de Innovación e Industria e non terán ningún custe para os participantes. Máis información, na páxina web antes indicada da propia EGANET. A verdade é que en moi raras ocasións se organizaron xornadas técnicas de accesibilidade e usabilidade dende o eido público no entorno galego. Hai que felicitar esta iniciativa xa, máis que por novidosa, por urxente e, ata hoxe, desatendida.