Foron organizadas pola ASPG no IES Fontiñas de Santiago, e pensouse que mellor que un grande relatorio, sería mais cercano que varias persoas fixeran un repaso das diversas actuacións que se levan a cabo, ahí vai a presentación: [D-454] | View | Upload your own
[D-447] Estase a celebrar no Centro de Formación e Recursos de A Coruña e programado pola asesoría de Orientación e Integración, o curso sobre a Estimulación Sensorial na Integración do Alumno con Discapacidade. É a primeira vez que en Galicia se celebra unha actividade deste tipo dirixida á comunidade educativa e referida aos contextos educativos ordinarios. As salas multisensoriais, nos seus diversos enfoques, están dirixidas a estimular os sentidos primarios sen necesidade dun recoñecemento cognitivo da actividade proposta e persegue obxectivos como a relaxación, eliminación ou diminución de estereotipias, modificación de condutas, etc Son estímulos para aumentar ou diminuír o nivel de alerta e favorecer a maduración do sistema nervioso central, favorecer respostas motoras normais, mellorar aprendizaxes e propiciar un mellor contacto co contorno. Esperemos que nos aproveite a todos. Para saber mais: Herramienta Multimedia de Estimulación Sensorial (H.M.E.S.). Cecaproin. Salas Snoezelen. Salas Snoezelen2.
[D-439] O buscador de Internet ‘Google’ (*) da un pasiño de cara á igualdade no acceso á información ao adaptar os seu servizo de consulta de noticias, chamado Google Reader, ás persoas con discapacidade visual. Dende mediados do mes de marzo, eles tamén poderán facer uso de Google a través dun sistema que permite o emprego de aplicacións que codifican o texto escrito ao alfabeto Braille en lectores de pantalla. Para acceder ao Google Reader, é preciso ter aberta unha conta de correo electrónico con Gmail (**) (da compañía Google) e estar subscrito a este servizo. Unha vez subscrita, a persoa poderá visualizar as noticias. A esperanza de ver a accesibilidade como unha realidade colle folgos na súa travesía grazas a alternativas como esta. Citas e notas [*] Google. [**] Gmail: O correo electrónico de Google.
[D-442] Baixo o lema “Superemos a exclusión, Calidade no ensino†¡Pon a túa peza! Todas contan. Este 23 de abril ás 12h, nas cidades de Vigo, A Coruña e Santiago, centos de alumnos, alumnas, mestres, organizacións, autoridades políticas e público en xeral, uniranse para construír un puzzle de grandes dimensións no que se escribirán as demandas e propostas que buscan mellorar a situación educativa de 77 millóns de nenos e nenas aínda non escolarizados no mundo. Para confirmar o lugar de realización, escribir a mbeltran@intermonoxfam.org
[D-426] Seguimos a estela de profesionais cunha traxectoria de calidade tan fascinante como a de Manuel Gómez Villa, Emilio Ivars Ferrer e Francisco Javier Soto Pérez, da Consejería de Educación, Ciencia e Investigación do Goberno de Murcia, e os atopamos en Santiago de Chile, cidade onde desenvolverán o seminario “Herramientas TIC para la Comunicación Aumentativa en Educación Especial”. Isto terá lugar do 21 ao 25 de abril, na escola de Psicoloxía de San Xaquín. O seminario, formulado cun deseño teórico-práctico, ten como fin dar a coñecer formas de comunicación aumentativa, que permiten, dunha parte, promover e apoiar a fala e, doutra, garantir un sistema de comunicación alternativo á fala cando ésta non é posible. Todo un exemplo de cando as cousas se fan ben. Máis información na páxina Web do CeDeti.
[D-415] Alfabetización dixital para todas e todos A fenda dixital é unha fenda social, polo que é necesario realizar labores de alfabetización dixital, que se converte na clave do desenvolvemento da Sociedade da Información e do Coñecemento. Os medios audiovisuais permiten pola súa cercanía atraer a atención do futuro usuario das TIC e achegarlle eses elementos descoñecidos para el dun xeito ameno. Todo medio audiovisual ten que ser accesible para todas as persoas con discapacidade, iso significa que os vídeos irán subtitulados e audio-descritos para que as persoas con discapacidade sonora ou visual non teñan unha fenda engadida, toda labor de inclusión ten que ser totalmente inclusiva. Isto é algo novo e posiblemente atractivo pois a forma na que comunicamos (ou pretendemos facelo) algo tan arduo como é a sinatura dixital, permite ás persoas cegas manexarse utilizando o teclado e JAWS e os subtítulos en cores para xordos. Trátase dunha escolma de vídeos que realizamos, mediante escenificacións de situacións cotiás que resolven de forma sinxela e amena aquelas dúbidas e inquietudes que se poden ter en relación coa sinatura electrónica e as avantaxes que o seu uso pode proporcionar, achegando desta forma as novas tecnoloxías ao cidadán nunha forma habitual para el, a televisión e máis en concreto a telecomedia. Dito sistema multimedia (pois inclúe ademais simulacións dos problemas máis habituais que se poden atopar) está subtitulado e audiodescrito para permitir o seu acceso a persoas con discapacidade auditiva ou visual. O proxecto foi apoiado polo Ministerio de Industria, Turismo e Comercio, a Secretaría de Estado de Telecomunicacións e para a Sociedade da Información e a Dirección Xeral para o desenvolvemento da Sociedade da Información dentro do Plan Avanza na súa Convocatoria de axudas para a realización de actuacións que favorezan a inclusión de persoas con discapacidade e persoas maiores na sociedade da información, participando no financiamento as axudas concedidas pola Unión Europea a través do Fondo Social Europeo. Orixe Colaboración que agradecemos de Ángel García Crespo (www.pasmao.tv).
Aviso: artigo con partes en español [D-412] A historia Una vez leí en un libro sobre educación permanente -no recuerdo ahora el título- la siguiente historia que cuento con la poca fidelidad de que es capaz mi memoria: Un hombre que vivía en los Estados Unidos quiso pasar su tiempo libre dedicado a la pesca. Compró una buena lancha, un remolque para ella y como su coche era pequeño y viejo para tirar de las dos cosas, también compró un nuevo coche. Por supuesto compró los mejores aparejos, cebos y todo lo necesario. Una vez lo tuvo todo se dirigió hacia los Grandes Lagos, recorriendo más de doscientos kilómetros. Cuando llegó preparó todo y se adentró en el agua con su flamante lancha y mucho orgullo, en la orilla quedaba un pobre viejo con un mísero sedal y una caña tan vieja como él. Nuestro hombre apenas reparó en él, pero si vio como su cesta estaba llena de peces y pensó: si este viejo pescó todo eso, qué no pescaré yo con todos mis aparejos. Pasaron horas y nuestro pescador, aburrido, volvió hacia la orilla sin haber pescado nada. El viejo lo miró y dijo para sí: ¡Qué no habría pescado yo con todos esos aparejos! Pienso que se entiende bien: El aparataje con que, a veces nos rodeamos en nuestro quehacer diario como profesores, ¿Realmente sabemos para qué lo queremos o nos estará pasando lo que al pescador? Orixe e agradecemento Colaboración que recibimos nesta bitácora e que agradecemos de Javier Martín Betanzos (martinbetanzos.blogspot.com).
[D-323] Unha aperta moi forte a Juan niste día. Aviso: Artigo en castelán El pasado 26 y 27 de enero de 2008 tuve la oportunidad de estar en el Congreso Nacional sobre TDAH 2008 en Madrid, de este conviene destacar las aportaciones del Dr. Russel Barkley, la psicóloga Marina Peña y la de Jesús Bernal. El resto de conferencias pasaron sin pena ni gloria, algunas parecían prometedoras aunque luego no aportaron lo que prometían, es éstas como es lógico no hablaré. Tampoco de aquello que se ha hablado mil veces y podeís leer en otros artículos. Pero bien, considero que si de un congreso o curso sales con 1 o 2 ideas nuevas ya te puedes dar por satisfecho, así que en términos generales el congreso mereció la pena.
[D-408] Non nos decatamos pero entre nós hai unha multitude de xente con dislexia sen que os propios afectados sexan coñecedores desta situación. Un artigo no xornal El País (1) fai unha descrición pormenorizada desta situación que, no estado español, é grave dende o momento en que as medidas educativas para a detección e o tratamento apenas son uns poucos esbozos do que debería ser. Non quero aburrir on explicacións redundantes así que, despois de ler isto e ver o debuxo de J. Montiel (2), invítovos a ir directamente á fonte orixinal de ambos para ler o artigo e observar os traballos gráficos, paga a pena. Enlaces que se citan Artigo do xornal El País sobre a dislexia baixo o significativo título: Tal vez o teu fillo é disléxico e ninguén o sabe? no enderezo web: www.elpais.com/articulo/sociedad… Orixe da ilustración de este artigo: Caderno de bitácora de J. Montiel (Juan Manuel Montiel): jmontiel.blogspot.es/…
[D-401] Isto xa ven de atrás Contaba eu non fai moito (1) a miña curiosidade infinita sobre sobre como viven as persoas con discapacidade ou como sinten, tanto eles como os seus familiares máis achegados, que podemos ou debemos facer, ou como nos debemos conducir. E, dentro de todo iste mar de interrogantes, o autismo: Qué bule detrás deses ollos que rexeitan mirar aos meus? Como entende un coche de xoguete un rapaz que o usa para mover as rodas durante horas sen parar pero nunca para facelo rodar polo chan? Por que escapan á comunicación verbal? Por que insisten tanto, e que pracer lles causan, os movementos rítmicos, ou estar ordenando milimétricamente os obxectos, ou quedar pasmados mirando á luz ou á auga? Por qué fan como se non estiveses, aínda que saben de sobra que estás alí? Por qué prefiren cen mil veces coller un vaso de auga escalando mil obstáculos, no canto de pedircho a ti directamente que estás a só uns centímetros? Por qué nunca amosan os seus sentimentos pero si as súa ansiedade e excitación? Por que lles é moito máis doado expresarse con imaxes que coas palabras? Por qué…? E agora a sorpresa Así dicía eu máis ou menos entón, e as mesmas preguntas non paran de bulir. O caso é que hoxe, da man dunha das nosas bitacoreiras (moitas veces son os pais son quen nos abren os ollos) véñome a enterar a través da bitácora de Mi ángel sin voz da mamá de Daniel (2) do enésimo estudio que fala de como viven e pensan as persoas con autismo. Neste caso para dicirnos algo sorprendente. El niño autista, lejos de haberse retirado de la realidad, está –según los autores de este texto– en hipercontacto con las actitudes de los otros, y esta hiperconexión es dolorosa, aterrorizadora: por eso, se defiende replegando una parte de sí. Novamente, a estas mamis incansables, mesmo de aceiro, grazas. Juan. Enlaces que se citan Artigo desta mesma bitácora no que reflexionaba sobre o autismo: tadega.net/Bitacora/asomarse-ao-autismo Artigo da Bitácora de Mi ángel sin voz da mamá de Daniel: mara.blog.zm.nu/2008/03/17/el-nino-autista…